Amasya’da turneden dönerken tiyatro takımını taşıyan minibüsün TIR’a çarpması sonucu 3 arkadaşının öldüğü kazada boynu kırılan ve omurilik yaralanması nedeniyle felç kalma riski yaşayan 32 yaşındaki tiyatrocu Sergen Deveci, 44 gün sonra tedavi gördüğü Kocaeli Romatem Fizik ve Rehabilitasyon Hastanesi’nden yürüyerek çıktı.
Kazadan çabucak sonra Sıhhat Bakanlığı’na bağlı ambulans uçakla İstanbul’a getirilen ve boyun omurundan önemli bir ameliyat geçiren Deveci, hekimleri bile şaşırttı. Hekimlerin 1 yıldan evvel ayağa kalkamayabilir dediği genç oyuncu, 1 buçuk ayda kendi hekimini dansa kaldıracak kadar güzelleşme gösterdi.
“HİSSİZLİKLE UYANMIŞTIM”
Kaza olduğu anda ayakta olduğu için başını aracın tavanına vurduğunu ve bu nedenle boynunun kırıldığını söyleyen Deveci, kaza anı ve sonraki süreci anlattı.
Deveci, “Turnedeyiz, her fırsatta uyuyoruz. Ben de araçta uyurken bir ses duydum. Merak ettim ayağa kalktım. Tam o anda çarpışmışız. Ayakta olduğum için başımı üst çarpmışım ve boynumu kırmışım. Çok değişik, bir insanın boynunun kırılması ve hala bunu söyleyebiliyor olması. Bence mucize. Boynunuz kırıldığında bir şeyler yok oluyor. Birinci başta bende de o denli oldu, büyük bir sessizlik, sonra geri geldim. Boynum kırıldığında omuriliğim ziyan görmüş. Ben bunu bilmiyordum doğal, harikulade bir hissizlikle uyanmıştım. Evvel ayağıma bir şey girdi zannettim. O yüzden hissetmiyorum sanıyordum. Halbuki o sıra omuriliğim zedelenmiş. En azından ayağımda yaralanma yok, sağlam diye düşündüm. Fakat o denli değilmiş. O sırada ben ayaklarımın hakimiyetini kaybetmiştim ve hastaneye kaldırılmışım. Kazadan sonra birinci uyandığımda birinci götürüldüğüm hastanedeydim. Uzun bir mühlet geçmişti. İşte o benim gidip gelme öyküm, aslında beni hastaneye kaldırmışlar. Elim kolum bağlanmış, acayip sırtım kaşınıyordu. Hemşireye yalvardım ne olur sırtımı kaşıyabilir miyim diye. Onlar da omurgam daha fazla ziyan görmesin diye elimi kolumu sabitlemişler” dedi.
“FELÇ KALABİLECEĞİMİ YAZILANLARDAN ÖĞRENDİM”
İlk götürüldüğü hastanede çok riskli olduğu için ameliyatının yapılamadığını, daha sonra Sıhhat Bakanlığı’nın ambulans uçağı ile İstanbul’daki özel bir hastaneye getirildiğini anlatan Deveci, “İstanbul’a transfer edilmem gerekiyordu ambulansla. Çok havalıydı sahiden. Sağ olsunlar hava ambulansıyla buraya getirildim. Birinci sefer kullandım, umarım bir daha kullanmak zorunda kalmam. Hiç kimse kullanmaz. Endişe olmadı bende, zira belirli bir müddet uzun bir mühlet bunun ne olduğunu tam olarak anlayamadım esasen. Bir hissizlik var lakin, o denli ayağının üstüne oturmuşsun da ayağın uyuşmuş üzere bir hissizlik değil. Ne yaparsan yap bir türlü geri gelmeyen bir hissizlik. İstanbul’da hoş bir ameliyat yapıldı bana. Ancak ruhsal olarak çok güç biliyor musunuz? Sonradan öğrenmeye başladım ayrıntıları. İnanılmaz bir haber trafiği dönmüş bu ortada. Ben telefonu elime aldığımda, internette yazılanlardan öğrendim felç kalma ihtimalim var diye. Sonra telefonlar gelmeye başladı, herkese durumu açıklıyorsunuz; ‘Felç mi kalacaksın?’ diyorlar, ‘Bilmiyorum, bakacağız’ diyorum falan” dedi.
“TEKRAR YÜRÜYEMEZSEM B PLANIM DA VARDI”
Ameliyat sonrası sürecin kendisi için çok âlâ geçtiğini de kelamlarına ekleyen Sergen Deveci, birinci başlarda ‘Tekrar yürüyemezsem ne yaparım’ diye düşündüğünü ve bir B planı olduğunu da kaydederek, “Buraya geldim fizik tedavi sürecim başladı. e-sporcu olurum, oturduğum yerden içerik üretirim ya da muharrir olurum diyordum. Zira olmazsa olmaz, hayatta kalmak da çok büyük bir olaydı. Yoldaşlarımızı kaybettik biz o kazada. Hayatta olmak öteki bir mana taşıyordu benim için. Ayağa kalkamayacaksam olağan ki üzülürdüm ancak bir B planım da vardı” formunda konuştu.
“ÇOK HOŞ BİR ANDI”
Biraz sancılı ve uzun süren bir tekrar doğuş yaşadığını anlatan genç oyuncu, birinci ayağa kalkma anında hissettiklerini ise şu cümlelerle anlattı:
“O kadar garip bir his ki hakikaten bir bebek üzere yine doğmak üzere. Fakat bu biraz daha sancılı. Evvel parmaklarınızı hissediyorsunuz, sonra kasılmalarınız başlıyor, ayağınızı çekebilmeye başlıyorsunuz. Adım adım, vakitle bunların oluşması, ayağa tekrar kalkabilmek, insanı ağlatıyor. Ben aklıma gelmezdi ki bir gün yürüyeceğim diye ağlayacağım. Hiç unutmuyorum hoca ayak çalıştırıyor, ‘Ayakta güç var ya senin, ayağa kalkalım’ dedi. Ben, latife yapıyor sandım, güldüm. Hatta ‘Hocam nerede ya keşke, kalkamam’ dedim. Sonra hoca beni ayağa kaldırdı. Hayata tekrar 1.82’den bakabilmek, o an hakikaten insanın gözleri doluyor. Çok hoş bir andı”