Betül Topaklı / Milliyet.com.tr – Begüm Özdoğularlı, 1978 yılında Kütahya’da doğdu. İki ablası olan Begüm’ün annesi konut hanımı, babası ise iş adamıydı. Begüm, ailenin üçüncü kız çocuğuydu. Bilhassa babası onun erkek çocuğu olarak doğmasını çok istemişti fakat o dünyaya gözlerini kız olarak açmıştı. Kız çocuğuydu lakin babası bu durumu bir türlü kabul edememişti. Kızına erkek kıyafetleri alıyor, saçlarını kısacık kestiriyordu. Giysi biçimi okulda alay konusu olan Begüm, bu duruma çok üzülüyor ve ağlayarak yaşadıklarını babasına anlatıyordu. Babasının kızını tesellisi ise, “Üzülme, sen benim erkek evladımsın” oluyordu.
Begüm, aile hayatında çok şanslı değildi. Birbiriyle hiç anlaşamayan bir anne babaya sahipti. Meskenlerinde ders çalışacak bir ortam yoktu lakin Begüm okulda çok başarılı bir öğrenciydi. Odasındaki pembe küçük masasında gece gündüz ders çalışıyordu. Bu durum onun Kütahya Anadolu Lisesi’ni kazanmasını sağlamıştı. Lakin birebir periyotta Begüm’ün anne ve babası ortasındaki çatışmalar çok arttı. Hatta meskende yaşanan bir olay Begüm’e ’11 yaşında bu seyahatte yalnızsın’ hissini iliklerine kadar yaşatmıştı. Begüm o anı şöyle anlattı:
“Evde annem ve babam daima çatışma halindeydi. Babam meskene daima alkollü gelip, annemle olaylar yaşıyordu. Annem babamın alkol almadığı yani sakin olduğu bir gün de daima ders çalıştığım pembe masamı kırdı. O an dedim ki ‘Begüm, sen bu insanların umurunda değilsin. Umurlarında olsaydın o masanın kırılmasının senin hayatına ne kadar olumsuz tesir yaratacağını anlarlardı. Meskendeki herkesle aram çok düzgündü. Herkese kahvaltı hazırlar, meyve suları sıkardım. Daima nazik davranır, kimsenin eşyasına ziyan vermezdim. O an meskendeki başka eşyalara ziyan verilebilirdi. Neden Begüm’ün gece günsüz ders çalıştığı masa kırılmıştı? Pembe masanın kime ne ziyanı vardı?”
‘BABAMA İTAAT ETMEDİM’
Begüm, yaşanan bu olaydan sonra lise eğitimine Kütahya’da devam etmeme kararı alarak, Eskişehir’e gitti. Fakat babası Eskişehir’de okumasını istemediği için Begüm’e çok cüzi paralar gönderiyor ya da hiç göndermiyordu. Bunu yaparak ‘Kütahya’ya geri dön ve istediğini yiyip iç’ bildirisi vermeye çalışıyordu. Begüm ise inatla “Dönmeyeceğim” diyordu. Açlıktan ölse de dönmeyecek, babasına itaat etmeyecekti. Yaşadıkları Begüm’ü kendi ayakları üzerinde durmayı öğretmiş, daha da güçlendirmişti.
YÜKSEK POTANSİYELE SAHİPTİ
Ailesinin ‘geri dön’ baskısına karşın liseyi Eskişehir’de bitiren Begüm, babasının üniversiteyi Kütahya’da okuma ısrarına daha fazla dayanamadı ve doğduğu kente geri döndü. Zira babası Begüm’ün potansiyelinin farkındaydı. Begüm çok uygun İngilizce konuşuyor, süratli düşünüp çabuk karar verebiliyordu. Tıpkı vakitte meraklı ve inatçıydı. İki ablası da babasını dinleyip itaat ediyordu lakin Begüm’ün kuralları vardı. Tabir yerindeyse tuttuğunu koparıyordu. Dumlupınar Üniversitesi İngiliz Lisanı ve Edebiyatı kısmını kazandı. Tıpkı vakitte babasının isteği üzere onun iş yerinde çalışmaya başladı fakat orada kendine uygun bulmadığı bir çalışma sistemi, hayat görüşü vardı. Begüm, kendi fikirlerini çok fazla lisana getiriyordu. Bu durum baba kız ortasındaki çatışmayı artırdı. Yaşanan bu durum üzerine Begüm bir gün mektup yazarak istifa etti.
TEK ÇIKIŞ YOLU İSE İŞ KURMAKTI
Tam da o vakitlerde annesi ile babası da boşanma kararı aldı. Annesi Begüm ile ilgilenemeyeceğini söyledi. O anlarda açıkta kaldığı hissine kapılan Begüm’ün tek çıkış yolu ise iş kurmaktı. Zira okula da gidiyordu. Tam vakitli bir yerde çalışması mümkün değildi. 18 yaşında Ankara’ya giderek bir bankanın bayan teşebbüsçü kredisine başvurdu. Türkiye’nin birinci bayan teşebbüsçüsü hasebiyle da Kütahya’nın birinci İngilizce kursunun sahibi oldu. Begüm, bir taraftan mahallî bir televizyon kanalında İngilizce konuşmak ile ilgili bir program yapıyor öteki taraftan da sivil toplum kuruluşlarına üye oluyordu. Yaşanan bu gelişmeler 4 yılın sonunda Begüm’ü iş hayatında çok kıymetli bir yere getirdi. Begüm, bu müddette aldığı kredileri ödediği üzere okulu da bitirdi.
“Babamın yanından ayrıldıktan sonra 5 yıl hiç görüşmedik. Ona itaat etmediğim için beni düşman ilan etti. İntikamını ise beni resmi kurumlara şikâyet ederek, ardımdan makus kulisler yaparak almaya çalıştı. Babam yeniden alkol aldığı bir gece yarısı ise silahla dershaneye baskın düzenledi. İşte o gün, Kütahya’da durmamın bana bir hiçbir yararı olmadığını anladım. 2001 yılında yani 23 yaşımdayken dershanemi satıp, elime geçen parayla da İstanbul’da kendine yeni bir tertip kurmaya karar verdim. Arabam da dahil elimde ne varsa nakite çevirip bir gece otobüse binerek İstanbul’a geldim. Elimdeki parayla Bakırköy’de İngilizce kursu açtım. Kursun işleyişi fabrika ve şirketlere yerinde İngilizce eğitimi vermek halindeydi.”
İŞ DÜNYASINDA FARK YARATTI
Begüm, iş dünyasında farklılıklar yaratmıştı. Bu durum da beraberinde mükafatları getirdi. 2004 yılında Capital ve Tempo mecmuası Begüm’ü yılın en başarılı ikinci teşebbüsçüsü olarak seçti. Begüm 2006 yılında ise yükünü mesleksel eğitime verdi. İş yeri nedeniyle yurt dışı ile ilişkileri çok kuvvetliydi. Begüm çabucak Almanya’ya gitti ve mesleksel eğitim sistemini araştırarak, Dudullu Organize Sanayi Bölgesi’nde kaynakçılık ve CNC operatörlüğü üzere alanlarda eğitim veren mesleksel eğitim okulu açtı. Bu da Türkiye’nin birinci özel meslek okulu oldu.
Tam da o sıralarda tersanelerde ölümlü kazalar yaşanıyordu. Bu ölümlü kazaların üzerine mesleksel eğitim zorunda diye bir yasa çıkarıldı. Begüm, o periyotta onaylı tek kurumun sahibiydi. Açtığı kurumda 80 bin kişi mesleksel eğitimini tamamladı. Begüm, bu sistemi 10 yıl boyunca devam ettirdi.?Eşinden ayrılan Begüm’ün çocuğu da yoktu. Anaokulu açmak istiyordu. Darıca’da bir villa satın aldı. Orada anaokulları vardı, sahipleriyle tanıştı. Aslında bu işe hobi olarak başlamıştı. Zira çocuklarla vakit geçirmek Begüm’e uygun geliyordu.
Begüm’ün çok sevecen ve yumuşak görünümünün yanında ailesinden gelen bir sert tarafı da vardı. Aslında iş hayatındaki net duruşu da buradan geliyordu. Parayı hiç sevmeyen biri olarak 28 yıldır ticaret yapıyor ve işleri de yolunda gidiyordu. Olağan kaideler da yumuşacık tarafıyla bunu yapması mümkün değildi.
‘HERKES BENİM KADAR ŞANSLI DEĞİL’
Bugün 45 yaşında olan Begüm, “Geriye dönüp baktığımda, ailemin beni çok sevdiğini ve içlerinde makus niyet olmadığını biliyorum. Fakat uzun yıllar sonra yaşananlardan çıkardığım bir sonuç oldu. Bir çocuğa disiplin uygulayabilirsiniz, onu zorlayabilirsiniz ancak sevgi ve inanç vermediğiniz vakit çocuk yuvadan uçup gidecek ve kendine yeni hayat kuracak. Ben şanslıydım. Kurduğum nizam hoş bir hayata dönüştü. Çok emek verdim ve bence Allah da her vakit yanımdaydı. Lakin bu apayrı boyutta da olabilirdi. Bu yüzden çok berbat durumlara düşmüş, kabahatlerin içine karışmış şahıslara hiç kızamıyorum. Kim bilir nasıl ailelerden geldiler. Hangi tıp imtihanlardan geçtiler” diyerek bu seyahatte herkesin kendi kadar şanslı olmadığını lisana getirdi.