Gündem bir müddettir basına da yansıyan Kemal Kılıçdaroğlu’nun seccadeye ayakkabı ile basma görüntüleri…
Gerçi Kemal Kılıçdaroğlu yaşanan olay nedeniyle samimi kederini söz etti.
Lakin iktidar medyası her işi bıraktı.
Halen seccade olayını ısıtıp ısıtıp önümüze koymakta.
İktidar medyası ne hikmettir ki bugün ülkede kıymanın kilosu 300 lirayı aşmış, tek bir soğanın fiyatı 11 lirayı geçmişken iki çift laf etmezken seccade olayını lisanlarına dolamış durumda.
Vatandaşın pahalılık nedeniyle ramazan pidesine hasret kaldığı bir ülkede ne kadar değerli sıkıntılar da varmış haberimiz yokmuş.
20 yılın sonunda karşılaştığımız yolsuzluk, yoksulluk, artırım ve zulümü yokmuşçasına göstermek için ne kadar hoş bir kılıf oldu seccade.
Din ve ahlak ekseninde asıp kesenler milletin 418 milyar doları buharlaşıp, Merkez Bankası’nın kasasından 128 milyar dolar yok olmuşken birebir hassasiyeti niçin göstermezler çok enteresan değil mi?
Madem seccadenin kutsallığı üzerinden bu kadar hassassınız pekala kul hakkı çatır çatır yenirken nerelerdeydiniz?
Milletin ve devletin sırtından nemalanırken, gerçekleri gizleyenler yalnızca iş dünyasıyla sonlu değil elbette.
Medya da buna dâhil.
Bahsettiğim medya halkın ıstırabını fakirliğini görmeyip, seccadeyi gören medya.
Ancak tüm bu çarpık anlayış ve nizam seçim ile değişecek.
Seçim sonrası alın teriyle kazanan, işini hakkıyla yapan ve doğrunun yanında olanlar kazanacak.
İş dünyası ile medyası ile orijinal bir periyot başlayacak.
Ve gelecekte bu devir her alanda kendimizi sorgulamamız için düzgün bir örnek teşkil edecek.
Fakat AKP cenahının bilakis bu gayret nezaket içinde, hukuk kurallarına ve demokratik teamüllere hürmet çerçevesinde yürütülecek.
Türkiye’nin cebren ele geçirilmiş medyası, zapt edilmiş yargısı, geleceğinden korkan bürokrasisi ve kurumları tekrar eski günlerine kavuşacak.
Ve hangi kesim olursa olsun demokrasinin imkân ve araçlarıyla iktidara gelenler, demokrasimizi açıktan tehdit edemeyecekler artık.
Bu nedenle yaşadığımız travmayı unutmadan bu alt yapıyı kesinlikle sağlamak zorundayız.
Herkesin ortak dileği; toplumun tüm bireylerinin kendini bir bütün olarak hissettiği, temel hak ve özgürlüklerin korunduğu, bireylerin kendini inançta ve keyifli hissettiği, devletine aidiyet hissine mazhar olduğu, hukukun üstünlüğünü kabul eden, kuvvetler ayrılığı prensibinin keskin bir çizgiyle çizildiği bir idare anlayışı.
Bu da parlamenter sisteme dönüşümle mümkün.
Devletin işleyişini düzenlemesi, temel hak ve özgürlükleri garanti altına alması, demokratik ve çoğulcu bir yapıya ulaşması lakin ve fakat bu halde mümkün.
İnanıyorum ki bu puslu hava 14 Mayıs’ta dağılacak ve hepimiz her alanda ve her manada memnun olacağız.
Mevla’nın dediği üzere “Umut, hiç bitmeyen bahar mevsimidir. İçine kar da yağar, fırtına da kopar lakin çiçekler daima açar.”
Baharda görüşmek üzere…