Betül Topaklı / Milliyet.com.tr – Rabia Birsen Göğercin, 1999 yılında Ankara’da doğdu. Annesi mesken hanımı, babası kasap olan Göğercin’in bir erkek kardeşi, bir de ağabeyi var. Çocukluğunu bahçeli bir meskende yaşıtlarıyla oyun oynayarak geçiren genç bayan, okul hayatında da çok başarılı bir öğrenciydi. İnsan hayatı ve canlı bilimi ilgisini çektiği için üniversitede biyoloji kısmında okumaya karar verdi. Yaşadığı şanssız bir olay nedeniyle sağ elini kaybetse de yaşama sıkı sıkıya tutunmakta kararlıydı. Geçtiğimiz günlerde 1 milyonluk soruyu yanlışsız cevaplayarak ‘Kim Milyoner Olmak İster’in 6’ncı milyoneri olan genç bayan, hayat kıssası ve genç yaşına karşın birçok bireye fark atan birikimiyle hem gözyaşlarına boğdu hem de herkesi kendine hayran bıraktı.
‘BEN ASLINDA ŞANSLIYIM’
Rabia’nın babası Konya’nın Hüyük ilçesine bağlı Pınarbaşı Köyü’nde doğdu fakat yaşamak için Ankara’yı tercih etti. Baba, kendisi ve ailesi için bir kasap dükkânı açarak kentte bir hayat kurdu. Ancak esnaflık zordu. Düğün, bayram yaptırmıyor, onu daima dükkâna bağlıyordu. Rabia ve kardeşleri ise 42 yıldır esnaflık yapan babalarına her daim yardımcı oluyordu. Ama babaları çocuklarını dükkâna pek de sokmak istemiyordu. Onlara daima, “Kendi meslekleriniz olsun, olabildiğince daha refah bir hayat yaşayın. Emekli olduktan sonra da ben de birkaç yıl daha çalışıp dükkanı kapatacağım” diyordu.
Baba, çok gerekli görmediği sürece kasap dükkanına çocuklarını çağırmıyordu. Fakat geçen yılın Kurban Bayramı’nda herkes kıyma almak için bir anda dükkana akın edince çocuklar da babalarına yardım etmek istedi. Rabia, sonrasında yaşananları şöyle anlattı:
“Ben ve kardeşlerim dükkâna muhtaçlık durumlarında gidiyorduk. Geçen sene Kurban Bayramı’nda da dükkânda çok bir yoğunluk vardı. Ufak bir dalgınlıkla şanssız bir olay yaşadım. Fakat insanların şansızlık, makûs yazı, mukadderat üzere yorumlamalarındansa ben aslında kendimi şanslı olarak nitelendirebilirim. Zira elimi kıyma makinesine kaptırdığımda tıpkı vakitte deveran sistemimde sıkışmıştı. Kan dolaşımım olabildiğince yavaşlatıldığı için kan kaybım olmadı. Bu hususta çok şanslıydım. Zira çok uzun bir mühlet ayakta kıyma makinesinden elimin çıkarılmasını bekledim. Olabildiğince az kan kaybediyordum. Bu da benim şu an da burada olmamın en büyük talihlerinden biri. 20 dakikalık bir kan kaybıyla hayatınıza mal olurken, ben yaklaşık 1 buçuk 2 saat orada ayakta bekledim. Çok ağır bir kan kaybım olmadığı için şu an yaşıyorum.”
YAZI YAZDI, GÖMLEĞİNİ İLİKLEDİ, BİSİKLET SÜRDÜ
Yaşadığı bahtsız olay nedeniyle Rabia artık sağ eline sahip değildi. Üstelik ruhsal açıdan negatif manada çok büyük farklılıklar da yaşamıyordu. Tersine karakteri ve kişiliği âlâ istikamette gelişti. Zira hayata farklı bir açıdan bakma fırsatı elde etmişti. Yaşamın değerinin farkında ve şuurunda olarak yoluna devam ediyordu. İlk başlarda fizikî olarak güçlü bir süreç içindeydi, hatta bazen umutsuzlaşıyordu. Sol elini kullanırken öteki yandan da daha evvel iki eliyle yaptığı şeyleri bir daha asla yapamayacağı istikametinde bir pay kapılıyordu. Lakin bu durum bu türlü devam etmedi. Yine eskisi üzere yazı yazabiliyor, ayakkabılarını bağlayabiliyor, gömleğini ilikleyebiliyor, bisiklet dahi sürebiliyordu.
“İki eli olmayan biri bunları yapamaz” denilen her şeyi tıpkı eskisi üzere yapmayı sürdürüyordu. Tam da bu yüzden kendisini hiçbir vakit ne eksi görüyor ne de engelli olarak adlandırıyordu. Çevreden kendisine bu türlü bir tarif yapıldığında ise üzerinde fazla durmuyordu, zira o zati ne olduğunu ya da ne olmadığını pek düzgün biliyordu.
‘KENDİMİ YALNIZCA BİR EL OLARAK GÖRMÜYORUM’
“Hiçbirimiz fiziki özelliklerimizden ibaret değiliz” diyen Rabia, “İki bacağım, iki kolum olmasa da benim akli melekelerim yerinde olduğu sürece ben her vakit ben olmaya devam edebilirim. Hepimiz öyleyiz. Bir gün başımıza her şey gelebilir. Kollarımızı, görme ve işitme yeteneğimizi kaybedebiliriz ancak bu bizi biz yapan pahaları değiştirmez. Zira biz aklımızla düşünen, fikirlerimizle hareket eden, fikirlerimiz yaşadığı sürece yaşayan insanlarız. İnsanlığın fıtratında var bu” dedi. Kendini eksik olarak görmediğini ya da bu formda nitelendirmediğini söyleyen Göğercin, “Kendimi yalnızca bir el yahut bir bacak olarak görmüyorum. Fizikî özelliklerimiz her vakit değişebilir. Güzelliğimiz bir gün kaybolabilir ya da çok daha hoş bir hale gelebiliriz. Lakin bu bizi biz yapan kıymetleri değiştirmiyor” dedi.
“Televizyon karşısında ‘Kim Milyoner Olmak İster’ programını izlerken birden anneme, ‘Ben de programa katılacağım’ dedim. O da ‘Dene bakalım’ dedi. Birden dönüş oldu. O sırada ben tatildeydim. Tatilde olduğum için müsabakaya gitmeyecektim. Zira çok uzun vakittir tatil yapamamıştım. Bu nedenle tatil beni daha çok cezbediyordu. Çabucak annemi aradım. Annem, ‘Bu üslup fırsatlar her vakit beşere sunulmaz. Hayatını dolu dolu yaşamak için fırsatları değerlendir ve git’ dedi. Müsabakaya katıldım. Sonrasında her şey çok süratli gelişti. 400 bin TL’lik soruya kadar geldim. Bir hafta sonra 1 milyonluk soruyu gördüm. 1 milyonu kazanmakla kalmayıp 80 milyonun kalbini kazandım. Yalnızca bununla da kalmayıp pek çok beşere idol olduğum söyleniyor. Müsabaka bana maddi çıkardan çok manevi yarar sağladı. Bu manevi karın sayılarla ölçülebilecek bir bedeli yok.”
‘EVDE DİZİ YA DA SİNEMA İZLEMEYİZ’
Peki tam 1 milyonluk soruyu gerçek cevaplayarak ‘Kim Milyoner Olmak İster’in 6’ncı milyoneri olan 24 yaşındaki Rabia Birsen Göğercin gencecik yaşında bu bilgi birikimine nasıl ulaştı? “Bence bir insanı her şey geliştirebilir. Bir insanın gelişmesi için öncelikle kendi kendini geliştirmesi gerekir” diyen Rabia, şöyle devam etti:
“Ben o denli çok büyük üniversitelerde okuyan ya da çok büyük başarılara imza atan biri değilim. Sıradan bir beşerim. Farkım çok fazla kitap okumam. Bir de annemin bana ve kardeşlerime daima belgesel seyrettirmesi olabilir. Zira bizim konutumuzda dizi, sinema ya da sabah programları seyredilmiyor. Biz haberin yanı sıra, tarihi ya da coğrafik belgeseller izliyoruz. Bunların da çok katkısının olduğunu düşünüyorum.”
‘BUZ DAĞININ GÖRÜNEN KISMIYIM’
Rabia, yarış esnasında büyük mükafatı kazandığı takdirde kendisine estetik bir el yaptırmak istediğini söylemişti. Turkuvaz Medya’dan bu hususta bir teklif aldığını ve teklifi kabul ettiğini söyleyen Rabia, 2 Ekim’de süreçlerin başlayacağının bilgisini verdi.
İş insanı Mustafa Düğer’in de protez kol üretimi için kendisine ulaştığını belirten Rabia, “Mustafa Beyefendi üzere insanların sayısının artması gerekiyor. Ben, buz dağının görünen kısmıyım. Fırsatım oldu, sesimi duyurabildim ya da beşerler beni tanıyabildi. Şubat ayında büyük bir zelzele oldu ve bu sarsıntıda pek çok kişi uzvunu kaybetti. İnsanların bilinçlenmesini istiyorum. İmkânımız epey yardıma gereksinimi olanlara yardım edelim. Dünya malının dünyada kalacağını bilerek elimizi herkese uzatmamız gerekiyor. Hem Turkuvaz Medya hem de Mustafa Bey’in bu hususta ön ayak olduğunu söyleyebilirim” diye konuştu.
YARIŞMADAYKEN SÖYLEMİŞTİ, NİTEKİM YAPTIRACAK
Yarışmadayken ikinci ameliyatında birebir odada kaldığı, iki bacağı olmayan arkadaşına protez bacak yaptıracağını söyleyen Rabia, “Bu mevzuda bana ‘Gerçekten yaptıracak mısın?’ diye soruyorlar. Natürel ki yaptıracağım. Yaşadığı damar hastalığı nedeniyle arkadaşımın iki bacağından sonra sol kolu da ampute edilecek. Çok sevinçli, memnun ve hayata bağlı bir bayan. Bazen bu türlü örnekler gördüğümde kendimden bile utanıyorum. Benim yalnızca sağ kolum yok ancak onun yalnızca sağ kolu kalacak. Bu biçim şeyleri gördükçe ne ufak şeylere üzülmüşüm diyorum. Bazen kendi acım bile gözümde ufaklaşıyor” diyerek merak edilen bir sorunun yanıtını da bu halde verdi.
“Hep derler ya beterin beteri vardır diye. Her vakit için yaşadığımız acı en büyük acı olmayabilir. Yaşadığımız durumu olabildiğince kolaylaştırmak bizim daha sağlam adımlar atabilmemizi sağlar. Kimi tırnağı kırıldığında kimi ise kolu koptuğunda buhrana girer. Fakat önünde sonunda bunun da vakitle geçeceğini fark etmemiz gerekiyor. Istırap bizden çok fazla şey götürür lakin aşırısı olup da ziyanı olmayan tek şey memnunluk ve sevgidir. Bu yüzden olabildiğince olumlu bakmaya çalışmalıyız. Müspet bakamıyorsak farklı pencerelerden bakmaya çalışmalıyız.”
‘VİCDANININIZ YA DA AKLIMIZ ENGELLİ OLMASIN’
Gazi Üniversitesi’nin biyoloji kısmından bu sene mezun olan ve Emniyet Genel Müdürlüğü ya da Jandarma’ya bağlı Kriminal Laboratuvarları’nda biyolog olarak misyon yapmak isteyen Rabia, “Bir uzvunu kaybetmiş beşerler eksik ya da engelli olarak sıfatlandırılabiliyor. Asıl vicdanınınız ya da aklımız engelli olmasın. Şayet bunu fark edebilirsek eksik ya da engelli olarak nitelendirdiğimiz insanların pek çok muvaffakiyete imza atabildiğini ve bu biçimde nitelendirilmeyen insanların da bazen bunları bile başaramadığını bile görebiliriz” diyerek uzvu olmayan ya da bir yetisini kaybetmiş insanlara değerli bir bildiri verdi.
‘Benim de bir öyküm var’ diyorsan, en kıymetli konuğumuz olarak seni de bekliyoruz: [email protected]
