Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Hatay’da dünyaya gelen ve 5 kişilik bir ailenin en küçük çocuğu olan Melike Özkorkmaz, 25 Mayıs 2020 tarihinde balkonda istikrarını kaybederek 3’üncü kattan düştü. Beyin ameliyatı ve omurilik ameliyatı olan Melike, ameliyat sonrası uyandığında saçlarının olmadığını ve bedenini hareket ettiremediğini fark etti. Hekimler, Melike için “Yüzde 99 yürüyemez, lakin oturur konuma gelebilirse şükredin” diyorlardı. 23 yaşındaki genç bayan, ortadan geçen vakitte içindeki umutla imkânsızı başardı ve sıhhatine kavuştu. Evvel oturmaya sonra da adım atmaya başlayan genç bayan, azmiyle görenleri kendine hayran bırakıyor.
‘ÖMÜR UZUNLUĞU FELÇ KALACAĞIMI ÖĞRENİNCE YIKILDIM’
25 Mayıs 2020 tarihinde birçok kişi pandemi yüzünden telaşlıydı. Bu tarih Melike Özkorkmaz için ise hayatının dönüm noktasıydı. Yaşadığı şanssız kaza nedeniyle mevtten döndü. Gözlerini açtığında hekiminden omuriliğinin kırıldığını ve ömür uzunluğu felç kalacağını öğrendi. Tabiplerin kendisine söyledikleri karşısında büyük bir şok yaşayan genç bayan, o an hissettiklerini şöyle aktardı: “O an yıkıldım, ömrümün bittiğini hissettim. O biçimde yaşamanın vefattan farksız olduğunu düşündüm. Ama yanılmışım. Yeni bir hayata başlamak üzereydim.”
‘VERDİĞİM UĞRAŞTA DAİMA YANIMDAYDILAR’
Henüz 19 yaşında genç bir bayandı. Yaşadığı rahatsızlığı hiçbir vakit kabullenmedi. Bazen ümitsizliğe kapılıp negatif niyetlere daldığı oluyordu lakin sonunda her ne olursa olsun savaşması gerektiğini biliyordu. Ömrünü yatağa ve tekerlekli sandalyeye bağlı kalarak geçirmek istemedi. Hep bir umudu vardı. Yine hayata sıkı sıkıya sarılarak ayağa kalkabileceğine daima inandı. “İnsan en güç vakitlerinde yanında olmasını istediği sevdiklerini arar” diyen Özkorkmaz, “Bu süreçte bana güç veren tek şey ailem ve arkadaşlarım oldu. Daima yanımdaydılar. Verdiğim uğraş boyunca daima dayanak oldular. Her daim yanımda olduklarını bana hissettirdikleri için onlara minnettarım. Sevgi düzgünleştirir ve ben buna daima inanırım” dedi.
“Özellikle toplumsal medyada hastalığımla tanındığımdan dolayı bu tarafta çok soru alıyorum. Beni motive eden, başaracağıma sonuna kadar inanan müspet bildiriler alıyorum ve bu bana güç veriyor. Benim üzere hastalıkla savaşan herkese elimden geldiğince yardımcı olabilmeye çalışıyorum. Birilerine bir yararımın dokunuyor olması beni uygun hissettiriyor.”
‘HİÇBİR ZAFERE ÇİÇEKLİ YOLDAN GİDİLMEZ’
Üç yıl evvel ona söylenenlere değil kendine inanmayı seçti Melike. Bu üç yılın sonunda hâlâ diğerlerine değil kendine inanıyor ve başa koyduğu şeyi başaracağını çok güzel biliyor. Çok yol kat etti, hoş gelişmeler yaşadı ve tüm bunlar motivasyonunu artırdı. Üstelik çok daha âlâ yerlere geleceğini de pek yeterli biliyor. “Kendime olan inancım tam ve bir gün herkese imkânsız diye bir şey olmadığını göstereceğimi biliyorum’ diyen Melike Özkorkmaz, şöyle devam etti:
“Bazen yorulduğumu hissediyorum. Ama her ne olursa olsun yoluma devam etmem gerektiğinin de farkındayım. Yaşım ilerledikçe kimi şeylerin değerini daha yeterli anlıyorum. Her şeye karşın imkânsızlığı başarmış, tüm zorluklara göğüs germiş, hayatın yalnızca iki bacaktan ibaret olmadığının farkına varmış güçlü ve hayallerine ulaşmak için hiç pes etmeden bu uğurda savaşan bir bayan olarak herkesin yoluna ışık olmak istiyorum. Hepimiz biliyoruz ki hiçbir zafere çiçekli yollardan gidilmez, daima bir zorlukla karşılaşacağız kıymetli olan bu zorluklarla başa çıkmaktır bu güç ve istek içimizde olduğu sürece başa çıkamayacağımız hiçbir şey yok. ‘Hayat sen öbür planlar yaparken başına gelenlermiş’ dedikleri bu olsa gerek. Biliyorum yol uzun ancak savaşmaya paha.”
‘ARTIK KORKMUYORUM, KAYGILARIMI YENİYORUM’
Bu hayat Melike’ye tahminen de en çok gülümsemek için bir sebep aramamayı öğretti. Yeri geldi ağladı, yeri geldi yoruldu fakat daima gülümsedi. Yaşadığı zorlukların onu yıpratmasına müsaade vermedi. Melike Özkorkmaz, dehşetlerini yendiğini şu sözlerle anlattı:
“Eski sağlıklı günlerime yine kavuşmak için sabırsızlanıyorum, büyük bir gayret ile savaşıyorum. Kazadan evvel çok hiperaktif biriydim ancak kazadan sonra hareketlerimin kısıtlanması beni ziyadesiyle etkiledi. Vücudumu tam manasıyla kullanamamak ve bir daha eski hallerime dönememe korkusu çok korkutuyordu beni lakin artık korkmuyorum. Endişelerimi yeniyorum.”
ÖNCE OTURMAYA SONRA ADIM ATMAYA BAŞLADI
Hayatın içinde nefes aldıkça daima bir umut olduğunu lisana getiren Melike Özkorkmaz, “Her ne yaşamış olursak olalım hayat devam ediyor ve etmekte. Hayat mucizelerle dolu ve ben inandığım bu yolda hiç pes etmeyeceğime kelam verdim. Benim üzere hastalıklarıyla savaşan insanlara umut olarak hayata bağlandım. En büyük motivasyon kaynağım ailem, arkadaşlarım ve toplumsal medyada beni destekleyen sevgili dostlarım. Her daim yanımda olduklarını bana hissettiriyorlar” dedi.
Kazadan sonra hiç orta vermeden tedavisine devam eden Özkorkmaz, sözlerine “Bu süreç benim için pek kolay olmadı fakat gayem belirliydi ve büsbütün amacıma odaklandım. Adım adım ilerledim. Birinci oturmaya başladım sonra vakitle ayağa kalktım ve adım atmaya başladım. Her geçen gün daha uyguna gidiyor tedavi sürecim. Kendimdeki gelişmeleri gördükçe daha çok azmediyordum. Yapabildiğimi fark ettiğim ve kendi ayaklarımın üzerinde dimdik durabildiğim her an yüzümde oluşan tebessümü tanım edemem” diye devam etti.
‘BU BENİM ÖYKÜM, SONUNU BEN YAZACAĞIM’
Kendisiyle birebir durumda olan insanlara, “Bir insanın öğrenmesi gereken en güç ders, herkesin aslında öyküsündeki ana karakter olmadığıdır. Sen kendi kıssanın kahramanısın. Hayal edin, azmedin ve bu savaşı kazanan hastalık değil siz olun. Her şeye karşın hayat devam ediyor, bunu sakın unutmayın ve gülümsemeyi yüzünüzden hiç eksik etmeyin” diyor ve gelecek planlarını şu sözlerle anlattı:
“Gelecekte olmazlara inat, imkânsızlara karşın herkese kendini ispatlamış, kendi ayaklarının üzerinde dimdik durabilen, her zorluğa göğüs geren, pes etmeden savaşan, hayallerinin peşinden koşan ve amacına ulaşan güçlü bir bayan olarak karşınıza çıkacağıma kelam veriyorum. Bu benim öyküm ve sonunu ben yazacağım.”
