Oranın stant açılışlarına sosyetenin sosyete olanı olmayanı, artisti, figüranı, bohem takılanı ve sanatkarı, bloggerı, Youtuberı, yani herkes gelir. Hele Ali Elmacı üzere pop çalışan bir sanatçı ise. Hele Aleyna Tilki’nin oynadığı ve müzik da söylediği Bulut Reyhanoğlu’nun prodüktörlüğünde üç kısa metraj sinema çalışması yapmış, ismini da “Dudaklarımı Öp, Kalbimi Hançerle” koymuş ise. Kapıda kuyruk bekleyen sanatsever tayfanın içinden süzülüp onların bira ve kahve kapma kuyruğunu yarıp yapıtları görmeye çalıştım, beyhude efor. Stant açılışlarında yalnızca birbirinizi görebilirsiniz, ya da fotoğrafların önünde poz verenleri! Tekrar de görebildiğim kadarıyla Ali’nin takıldığı patlak gözlü bir sarışın var, daima onu kullanmış model olarak! Aleyna Tilki’nin oynadığı görüntüyü değil ancak Bahçeye de Çıkarız ismini verdiği ve iktidarı sorguladığı, Onur Ünsal’ın oynadığı koltuğunu terk etmeyen adam görüntüsüne bayıldım! O çocuk ne yapsa bayılıyorum aslında, oradaymış lakin kalabalıktan göremedim, o da öpülmekten kurtuldu! O kalabalıkta Ali Elmacı’yı da göremedim ancak sarışını da Aleyna’yı da gördüm. Çok da öksüren hapşıran vardı, maskeme karşın neme lazım deyip kaçtım. Oradan Taksim’e, çöp yığınları ortasında Arap mahallesine dönüşmüş Talimhane’ye çıktım, Kahire’nin art sokakları üzere. Dilenciler, takma kirpikli Arap hoşları. Fecî.
Aşkın dansı
BETON MEYDAN
Beton tarlası Taksim Meydanı’ndan AKM’ye vardım. İDOB’un yıllar sonra buraya dönüşünün birinci gösterisi La Bayadere’in prömiyeri var. Bir Hint masalını anlatan La Bayadere, olağan ki Süreyya Operası’nın sahnesine sığmaz, burayı beklemiş yıllardır! Bütün biletler satılmış, protokol davetli değil, esasen gelmiyorlar diye artık çağrılmıyorlarmış. İBB lideri gelirdi de o da umrede dönüyor malum. Temsil başladı, müzik, dekor, kıyafetler, performans, olağanüstü! Paris Operası’nda mıyım, Bolşoy’da mı? New York Metropolitan’da mı? Bu gençler kovitten bir buçuk yıl dans edemedi, bu ne performans? Üç perde bale yazısı sonra. Prömiyerde “Nikiya’yı Berfu Elmas, Solor’u Çağatay Özmen, Gamzatti’yi Büşra Ay, Altın İdol’ü Can Bezirganoğlu, Ulu Brahman’ı M. K. Onur Tunay, Rajah’yı Alkış Peker dans etti. Yapıtı Ayşem Sunal Savaşkurt sahneye koymuş, dekor Efter Tunç’un; o her genç kızın düşü tütüleri ve sarileri yani kostümleri Gülden Sayıl yapmış, ışık Başkan Arık’ın. Corp de Ballet’nin her figür değiştirişinde mızraklı muhafızlar (yüzlerce kişi var sahnede) da mızrağı tuttukları eli değiştiriyor, o sahnelerde çok güldüm! Başroller için dört kişilik takım var, her temsil değişiyor, üç perde parmak ucunda dans ettikten sonra bir hafta yatıyorlar herhalde! Büyülenmiş bir halde şovdan ayrılıp meskene gittim. Dardanel’in yemek davetinden tabaklarda kalan somonları paket ettirmiştim, onları alıp Tophane’ye yavruları olan köpeği beslemeye gittim. Yanlarında evsiz beşerler da kalıyordu, somonları köpeğe verdim. Evsizler de yedi mi bilmiyorum. Burası İstanbul, ne ararsan var dedim!