MÜJDE IŞIL – Duşan Kovaçevic’in Yugoslavya’nın parçalanmasını ve bunun doğurduğu maddi ve manevi yoksunlukları, parasızlık yüzünden intihara kalkışan bir adam üzerinden anlattığı “İntiharın Genel Provası”ından yaklaşık 80 yıl evvel yazmıştı Nikolai Erdman “The Suicide/İntihar”ı… Sovyet Rusya’yı, ihtilal sonrası vadettiği eşitliği sağlamadığı ve personel sınıfının mağduriyetini devam ettirdiği istikametinde eleştirdiği, kıssasını intihar kararı almış bir adam üzerinden kurduğu oyunu uzun mühlet yasaklı kalmıştı memleketinde.
“The Suicide/İntihar” geçtiğimiz hafta sonu AKM’de Ankara Devlet Tiyatrosu tarafından “Ölesiye” ismiyle sahnelendi. Oyunun başkahramanı işsiz Semyon, yalnızca eşinin çıkarıyla dönen meskende yoklukla çaba etmekten bıkıp intihara karar veriyor. Tanıdıkları ve tanımadıkları onu vazgeçirmek yerine vefatından çıkar sağlamaya çalışıyor.
Oyun, Sovyet Rusya’nın eşitliksiz yapısını eleştiriyor ancak her vakte ve sisteme uyarlanabilir tespitlere sahip. Semyon’un intihar kararının sınıf ve inanç fark etmeksizin herkes için çıkar sağlamaya dönüşmesi, oyunun birinci perdesinde uzunca anlatılıyor. Entelektüelinden seks emekçisine ve pederine kadar her sınıfı temsil eden karakterler, Semyon’dan intihar mektubunda kendisinden bahsetmesini istiyor. Her karakterin oyuna girişi ve emelini söz etmesi birinci perdenin müddetini uzatıyor ve yer yer durağanlaştırıyor. İkinci perde ise çok daha kısa lakin keşke birinci perde kadar uzun olsaymış dedirtecek kadar sıkıntısını akıcı ve trajikomik biçimde ortaya koyuyor.
Ankara Devlet Tiyatrosu oyuncuları genel olarak çok başarılı fakat peder rolündeki Tunç Yıldırım ve kayınvalide Serafima rolündeki Pınar Sesveren bilhassa öne çıkıyor.