Erdoğan ve Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanlığı için adaylıklarını açıklamalarının akabinde gözler, milletvekili teklifi dışında 100 bin imza ile aday olma sürecine yöneldi.
Süreç 27 Mart Pazartesi günü sona erdi. Aday olmak için imza toplayan ve 100 bin imzaya ulaşan Memleket Partisi Genel Lideri Muharrem İnce ve Cet İttifakı adayı Sinan Oğan Cumhurbaşkanı adayı olmaya hak kazandı.
İktidar gittikçe kan kaybetmiş durumdayken, Kılıçdaroğlu’nun birinci tıpta mı yoksa ikinci cinste mı seçileceği kestirim edilmeye çalışılıyorken, Muharrem İnce ve Sinan Oğan’ın Cumhurbaşkanı adayı olması, Erdoğan’ın değirmenine su taşımaktan öteye bir şey olmaz.
Özellikle de Muharrem İnce’ye şaşırmamak elde değil.
Ülkemiz için bu kadar kritik bir seçim öncesinde tam da Erdoğan diktasından kurtulmaya bu kadar yaklaşmış ve aydınlığa varmak bu kadar yakınken, her türlü taarruza karşın bir ortaya gelmeyi başarmış bir muhalefetin oylarına göz dikmek çok büyük kötülük sahiden.
Muharrem İnce’nin sergilediği siyasi üslup; 20 yıldır bizlere her manada gına getiren RTE’yi andırmakta.
Şu unutulmasın ki bu milletin ikinci bir RTE hadisesine oy verecek ne lüksü var ne de dayanma gücü.
2018 yılında CHP adayı olarak seçimlere katılan, yüzde 30.64 oy almakla övünen ve her fırsatta CHP ile Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na saldıran lakin seçim gecesi ortadan kaybolma tartışmalarıyla ilgili karanlık soruların hiç birine net cevap vermeyen İnce’nin bu yaptığı, hem ülkesine hem de onu bağrından çıkarak Cumhurbaşkanı adayı yapan CHP’ye ‘vefasızlık örneği’ değildir de nedir Allah aşkına?
Hele ki AKP faşizmiyle geçen 20 yılın akabinde, muhalefet ile bütünleşmiş halk değişim isteğiyle kıvranırken.
Görünen o ki Muharrem İnce gittikçe Cem Uzan tipi bir siyasal figüre dönüşmek üzere.
Ortada ne bir ideoloji ne de parti var.
Sadece önder var.
Memleket Partisi’nin başkan endeksli imajı ve partinin siyaset perspektifini tabir eden diğer bir figürün kamuoyunda görünürlüğü olmaması da bu durumun delili.
Kuruluşundan bu yana kurucu üyelerinin yarısından fazlası çeşitli sebeplerle ayrılan, istifalar ve ihraçlar ile çalkanan bir partinin, yalnızca “bugünü” yaşayan bir anlayış ile başarılı olması elbette sahiden çok uzak bir yaklaşım.
Gördüğümüz görüntüyü Muharrem İnce’nin siyasi mesleği boyunca peşinden gittiği liderlik isteğinden bağımsız okumamız da mümkün değil.
Tüm bunların ışığında Muharrem İnce’nin bu ülke için yapacağı tek şey var.
O da Erdoğan karşısında tek yürek olmuş muhalefete katılmak.
Her şeye karşın umudumu sürdürmek ve İnce’nin muhalefet ile el ele vereceğini düşünmek istiyorum.
AKP zihniyeti ile yaşadığımız demokrasi tutulmasının birleşerek ve çoğalarak çözüleceğine akıl iradesiyle ülkemizin daha yaşanabilir hale gelebileceğine inanıyorum.
Muharrem İnce’ye çağrım şudur:
Gelin bu inadı bırakın sayın Muharrem İnce!
Birinci tıpta bitsin bu iş artık…
Anayasaya, hukuka, demokrasiye, insan haklarına bağlı bir ülkeye daima birlikte yol alalım.
Ne dersiniz Sayın İnce?