Yargıtay Hukuk Genel Şurası, boşanma davalarındaki kusur incelemesi istikametinden emsal bir karara imza attı.
İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, davacı – karşı davalı A.K.nın vekili dava dilekçesinde; “tarafların görücü tarzı ile evlendiklerini, ortak iki çocuklarının bulunduğunu, eşlerin davalının ailesine ilişkin iki katlı müstakil meskenin üst katında ikamet ettiklerini, davalı M.K.’nın evliliğin başından beri çok kıskanç davranışlar sergilediğini, fizikî ve ruhsal şiddet uyguladığını, hakaret ve küfür ettiğini, ailesi ile görüşmesine müsaade etmediğini bildirdi.
Davacı davalı dilekçesinin devamında şunları kaydetti: “Davalıya şizofreni ön tanısı konulmuştur. Hastalığının da tesiriyle eşinin kendisini aldattığı fikrine kapılmakta, bu fikir nedeniyle davacıya yönelik makus davranışlarını arttırmaktadır.Bunun üzerine bayan yaşadıklarına daha fazla dayanamayarak çocuklarını dahi yanına alamadan ortak konutu terk etmek zorunda kalmıştır. Tarafların boşanmasını talep etmekle birlikte, velâyetlerin anneye verilmesine, ortak çocuklardan S.K. faydasına aylık 500 TL, H.K. faydasına 300 TL tedbir-iştirak, anne A.K. faydasına 1.500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 30 bin TL maddi, 30 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini istiyoruz”
Baba M.K.’nın vekili karşılık ve karşı dava dilekçesinde; “tüm savları inkârla, eşlerin akraba olduklarını, çocukluktan beri birbirlerini tanıdıklarını, davalının eşine hiçbir vakit karışmadığını, rastgele bir saygısızlıkta bulunmadığını, davacının istediği üzere yaşadığını, müvekkilinin karıncayı bile incitmeyen bir kişi olduğunu, davacının savlarının hayal eseri olduğunu, ruhsal şiddet gören tarafın müvekkili olduğunu, bu nedenle şizofreni değil ruhsal tedavi gördüğünü, anne A.K.’nın birlik misyonlarını yerine getirmediğini, çocukları ile ilgilenmediğini, sadakat yükümlülüğüne alışılmamış davrandığını tabir ederek, “İki yıldır eşi ile birlikte yatmamaktadır. Bunun yerine çocukların odasında kalmakta ve odada bulunan bilgisayar başında vaktini geçirmektedir.” tabirlerini kullandı. Babanın avukatı, asıl davanın reddine, karşı davalarının kabulü ile tarafların boşanmalarına, çocukların velâyetlerinin babaya verilmesine ayrıyeten baba M.K. faydasına 50 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
KADIN EŞ AĞIR ERKEK EŞ AZ KUSURLU SAYILDI
Mahkeme, “tarafların 07.02.1999 tarihinde evlendiklerini, ortak iki çocuklarının bulunduğu, bayan eşe ilişkin olduğu belirlenen telefon çizgisine ilişkin HTS dökümlerine nazaran davacının farklı numaralarla hayatın olağan akışına alışılmamış halde görüştüğü ve SMS gönderdiği, eşini ve çocuklarını ihmâl ettiği, ortak çocukların tabirine nazaran annelerini konuttaki bilgisayardan manzaralı konuşurken gördükleri, bunun üzerine şüphelenerek annelerini takip ettikleri, bilgisayarda gördükleri erkekle annelerini uygunsuz hâlde yakaladıkları, davacının gerçekleştirdiği uzun vadeli yürüyüşler nedeniyle eşler ortasında tartışma çıktığı ve birbirlerine karşılıklı olarak hakaret ettikleri, bunun üzerine erkeğin eşini darp ettiği, hâl bu türlü olunca boşanmaya sebep olan olaylarda sadakatsiz davranan; eşini ve çocuklarını ihmâl eden ve eşine hakaret eden bayanın ağır, eşine fizikî şiddet uygulayan ve hakaret eden erkeğin ise az kusurlu olduğu gerekçesiyle her iki davanın da kabulüne, tarafların boşanmalarına, velâyetlerin babaya verilmesine, davalı-karşı davacı erkek eş faydasına 7 bin 500 TL manevi tazminat ödenmesine” karar verdi. Bayan eş, yasal müddeti içinde kararı temyiz etti.
YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ: “HER İKİ EŞ DE ORTAK KUSURLUDUR”
Temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, “Mahkemece, evlilik birliğinin sarsılmasında davacı-karşı davalı bayanın ağır kusurlu olduğu kabul edilerek, tarafların boşanmalarına karar verilmiş ise de; yapılan yargılama ve toplanan kanıtlardan tarafların mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışları yanında davalı-karşı davacı erkeğin eşine birden fazla defa fizikî şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma nazaran, boşanmaya sebep olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu konu gözetilmeden davacı-karşı davalı bayanın ağır kusurlu olduğunun kabulü ve bu yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı-karşı davacı erkek lehine manevi tazminata (TMK m.174/2) hükmedilmesi gerçek olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.” halinde bozma kararı verdi. Mahkemenin kararında direnmesi üzerine, bayan eş, yasal mühleti içinde kararı temyiz etti.
Direnme kararını görüşen Yargıtay Hukuk Genel Şurası, “tanık beyanlarının yanında belgede mevcut bayan eş A.K.’nın kullanmakta olduğu hatta ilişkin HTS kayıtlarına nazaran A.K.’nın farklı numaralarla ve bilhassa M.E.isimli şahsa ilişkin olan telefon ile hayatın olağan akışına alışılmamış biçimde görüşmeler gerçekleştirdiği, karşılıklı mesajlaşmaların olduğu dikkate alındığında evlilik birliği içerisinde sadakat yükümlülüğünü ihlâl eden ve yaşanan olaylardan sonra çocuklarını da bırakarak meskenden ayrılan bayanın ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir.” biçiminde karar vererek bayan eşin fizikî şiddete maruz kalmasına karşın olay açısından daha kusurlu olduğu tarafında görüş bildirdi.