Eğitimci Ozan Çınar, ‘OECD 2023 Öğrenme Pusulası’na ait bir kıymetlendirme yazısı kaleme aldı.
Çınar, 2015 yılında OECD Eğitim Siyaseti Komitesi’nin belirlediği ‘Ne‘ ve ‘Nasıl‘ sorularıyla birinci etapta öğrencilerin daha âlâ bir hayat, ferdi ve toplumsal refah için geleceği şekillendirmek ve geliştirmek için ne cins yeterliliklere gereksinim duyduğunu; ikinci kademede ise bu tıp yeterlilikleri besleyebilecek öğrenme ortamlarının nasıl tasarlanacağı, müfredatın tesirli bir biçimde nasıl uygulanacağı üzerine Eğitimin ve Hünerlerin Geleceği 2030 projesinin başlatıldığını aktardı.
Çınar’ın hususa ait değerlendirmesi şu biçimde:
“OECD’nin oluşturduğu çerçeve vizyon: ortak bir anlayış oluşturmak için – yerelden global seviyeye – yaşı yahut geçmişi ne olursa olsun her öğrenicinin bir bütün olarak gelişebileceği, potansiyelini gerçekleştirebileceği ve bireylerin refahını uygunlaştıran bir geleceği şekillendirmeye katılabileceği, topluluklar ve gezegene ortak bir lisan kullanarak hizmet edebilir.
19. yüzyıl okul tertiplerindeki pedagojik uygulamaları, 20. yüzyıl da kullanan öğretmenlerin tarafından öğretilenler 21. yüzyıl öğrencilerinin birçoklarına öğretilmektedir.
ÖĞRENCİLERİ NASIL DONATIRIZ?
Henüz yaratılmamış, bilinmeyen işlere ufuk açarak,
Henüz hayal bile edemediğimiz toplumsal zorluklarla gayret etmeyi öğreterek,
Henüz icat edilmemiş teknolojileri kullanmaya hazırlayarak,
Farklı bakış açılarını ve dünya görüşlerini manaya ve takdir etmelerini sağlayarak,
Başkalarıyla saygılı bir biçimde etkileşimde bulunmaya yönlendirerek,
Sürdürülebilirlik ve ortak refah için sorumlu harekette bulunarak,
“Toplumsal acı” periyodunu kısaltmak ve herkes için “refah” devrini en üst seviyeye çıkarmak için eğitim sistemlerinin de dönüştürücü bir değişimden geçmesi gerekiyor.
Eğitimin teknolojik ve öteki toplumsal ve ekonomik değişimlere ayak uydurabilmesi için;
Bilgisayarların nelerde düzgün olduğunu ve nelerde yeterli olmadığını anlamamız; Yapay Zeka dahil bilgisayarlar, soyut misyonlarda, manuel vazifelerde, karmaşık bağlamsal bilgi gerektiren vazifelerde ve etik yargılar gerektiren vazifelerde beşerler kadar âlâ değildir. Rutin manuel, rutin olmayan manuel ve rutin bilişsel misyonlarda iyidirler
Eğitim dalında birtakım değişiklikler şimdiden ortaya çıkıyor. Okullar artık kendi içlerinde kapalı varlıklar olarak değil, faaliyet gösterdikleri daha büyük ekosistemin bir modülü olarak görülmektedir. Birtakım okullar birbirleriyle işbirliği yaparak, öteki okullarla ağlar yahut iştirakler kurmaktadır. Kimi okullar, öğretmenlerin ve öğrencilerin patronların ve öteki toplulukların sahip olduğu marifet ve yetkinliklere aşina olabileceği bilimsel kuruluşlar, tiyatrolar, üniversiteler, toplumsal hizmet kuruluşları, teknoloji şirketleri ve işletmeler üzere topluluklarındaki üyelerin kritik saydığı öteki kuruluşlarla daha geniş çapta işbirliği yapmaya başlamıştır.
Bu okullar, karşılıklı bağımlılığı kabul eden ve eğitimin maksatlarını “vatandaşlık için eğitimi” içerecek halde genişleten bir müfredatla çalışmayı hedefliyor. Bu türlü bir müfredat, ferdî öğrenciler ortasındaki farklılıkları tanıyacak ve her öğrencinin farklı ön bilgi ve marifetlerin yanı sıra farklı tavır ve pahalara sahip olduğunu ve bu nedenle farklı öğrenebileceğini kabul edecektir. Bu nedenle, müfredatın statik değil dinamik olması gerekecektir.
Eğitim sistemleri klasik olarak bağımsız varlıklar olarak düşünülürken, artık katkıda bulundukları ve etkilendikleri daha büyük bir ekosistemin kesimi olarak kabul edilmektedir. Bu değişime paralel olarak, eğitim sistemi ve paydaş iştiraki için paylaşılan bir sorumluluk duygusu da gelişti: Karar verme, artık makul bir küme insan tarafından denetim edilmemekte, bunun yerine eğitim sisteminin örn. ebeveynler, patronlar, topluluklar ve öğrenciler üzere paydaşları ortasında paylaşılmaktadır, ek olarak, tüm paydaşlar giderek daha fazla birlikte çalışmakta ve öğrenci de dahil olmak üzere bir öğrencinin eğitimi için sorumluluk üstlenmektedir. Öğrenciler, eğitim sistemi tarafından harekete geçirilmek yerine, öğretmenler ve müdürler ile birlikte sistemin faal iştirakçileri ve değişim casusları haline geldiler ve kendi öğrenmelerinden sorumlu olmayı öğreniyorlar.
Müfredat tasarımı ve öğrenme ilerlemesine yönelik yaklaşımlar, “statik, doğrusal öğrenme-ilerleme modelinden”, her öğrencinin kendi öğrenme yoluna sahip olduğunu ve farklı hünerlerle donatıldığını kabul eden okula başladığında ön bilgi, maharet ve tavırları “doğrusal olmayan, dinamik bir modele” hakikat değişmektedir. Ve böylelikle öğrenci değerlendirmesi, standartlaştırılmış testlerden sadece farklı maksatlar için farklı kıymetlendirme cinslerine kaymıştır.
Bu değişikliklere paralel olarak, eğitim sistemi performansını izlemenin odak noktası ve gayesi, klasik hesap verebilirlik ve ahenk kıymetlerinden, sistemin tüm düzeylerinde geri bildirim yoluyla daima sistem iyileştirmesine kıymet vermeyi içerecek biçimde değişti.
En değerlisi, öğrencilerin eğitim sistemindeki rolü, ortaya çıkan özerkliğe sahip öğretmenlerin talimatlarını dinleyerek sınıf içi öğrenme iştirakçilerinden, hem öğrenci ajansı hem de bilhassa öğretmen ajansı ile birebir vakitte sınıf ortamlarını şekillendiren faal iştirakçilere dönüşmektedir
Eğitim ve Hünerler 2030 projesi, OECD Yeterlilikler Tarifi ve Seçimi’ni (Definition and Selection of Competencies) revize ederek başladı: Teorik ve Kavramsal Temeller (DeSeCo) projesi oldu.Bu ikinci proje, başarılı bir hayat ve düzgün işleyen bir toplum için gerekli yetkinlikleri belirlemek için teorik ve kavramsal temeller sağlamak maksadıyla 1997 ve 2003 yılları ortasında OECD tarafından geliştirilmiştir. DeSeCo projesi, OECD Anahtar Yetkinlikleri olarak üç yetkinlik kategorisi belirlemiştir:
- Araçları etkileşimli olarak kullanın
- Heterojen kümeler halinde etkileşim
- Özerk davranmak
Öğrenme Pusulası 2030 yedi ögeden oluşur:
1-Çekirdek temeller
OECD Öğrenme Pusulası 2030, Çekirdek/esas temelleri; tüm müfredat boyunca daha fazla tahsil için önkoşul olan temel şartlar ve temel hünerler, bilgiler ve tavırlar ve kıymetler olarak tanımlar. Çekirdek temeller, öğrenci ajansı ve dönüştürücü yetkinlikler geliştirmek için bir temel sağlar.
2- Dönüştürücü yetkinlikler
OECD Öğrenme Pusulası 2030, öğrencilerin eğitimde muhtaçlık duyduğu üç “dönüştürücü yetkinliği” tanımlar:
Dünyamızın gelişmesine katkıda bulunmak,
Daha güzel bir geleceği şekillendirmek için: yeni paha yaratmak,
Gerilimleri ve ikilemleri uzlaştırmak ve sorumluluk almak.
3- Öğrenci ajansı/ ortak ajans
Öğrenci ajansı, öğrencilerin kendi hayatlarını ve etraflarındaki dünyayı olumlu istikamette etkileme isteği ve yeteneğinin yanı sıra bir amaç belirleme, yansıtma ve değişimi etkilemek için sorumlu bir biçimde hareket etme kapasitesine sahip oldukları inancı olarak tanımlanır.
Öğrenci ajansı, bir kimlik ve aidiyet hissinin gelişimi ile ilgilidir. Öğrenciler ajansı (aracılığı) geliştirirken, yeterli oluşa yanlışsız ilerlemek için motivasyona, umuda, öz-yeterliğe ve büyüme zihniyetine (yeteneklerin ve zekânın geliştirilebileceği anlayışına) güvenirler. Bu, onları toplumda gelişmeye ve gelişmeye yönlendiren bir maksat hissiyle hareket etmelerini sağlar. Öğrenciler toplumsal bağlamlarda failliklerini öğrenir, büyütür ve kullanırlar ve bu nedenle ortak temsilcilik de çok değerlidir. Öğrenciler, daha büyük bir öğrenme ekosisteminde organik bir formda akranları, öğretmenleri, ebeveynleri ve toplulukları ile etkileşimli, karşılıklı olarak destekleyici ve zenginleştirici bir münasebet içinde ortak temsilcilik geliştirir.
4- Bilgi
OECD Öğrenme Pusulası 2030’un bir modülü olarak bilgi; makul misyonları gerçekleştirme tecrübesine dayanan pratik anlayışa ek olarak teorik kavram ve fikirleri içerir. Eğitim ve Marifetler 2030 projesi dört farklı bilgi cinsini tanır: Disipliner, Disiplinler ortası, Epistemik (bilgiyle yahut doğrulanma derecesiyle ilgili.) ve Prosedürel (usul ile ilgili).
5- Beceriler
Beceriler, süreçleri yürütme ve kişinin bilgisini bir emele ulaşmak için sorumlu bir biçimde kullanabilme yeteneği ve kapasitesidir. OECD Öğrenme Pusulası 2030, üç farklı marifet cinsini ayırt eder: bilişsel ve üstbilişsel; toplumsal ve duygusal ve pratik ve fizikî.
6- Tavırlar ve değerler
Tutum ve bedeller, kişinin ferdî, toplumsal ve çevresel refah yolundaki seçimlerini, yargılarını, davranışlarını ve hareketlerini etkileyen unsur ve inançları söz eder.
7- Beklenti (Öngörü)-Eylem-Yansıtma döngüsü
Beklenti-Eylem-Yansıma (BEY) döngüsü, öğrencilerin düşünmelerini daima olarak geliştirdikleri ve kasıtlı (bilerek) ve sorumlu bir formda hareket ettikleri yinelemeli bir öğrenme sürecidir. Beklenti etabında, öğrenciler bugün yapılan aksiyonların gelecek için nasıl sonuçlar doğurabileceğini düşünerek bilgilendirilirler. Aksiyon kademesinde, öğrenenler refaha yönelik aksiyonda bulunma iradesine ve kapasitesine sahiptir. Düşünme basamağında, öğrenciler ferdî, toplumsal ve çevresel refaha yönelik daha yeterli hareketlere yol açan düşünmelerini geliştirirler.
MÜFREDAT DEĞİŞİMİ
OECD Eğitim ve Marifetlerin Geleceği 2030 projesinin II. Etabı ; Birinci olarak, konsept oluşturma odağını “2030 için öğrenmek”ten “2030 için öğretmeye” kaydıracak.
Basamak II, tüm öğrencilerin potansiyellerini gerçekleştirmelerine yardımcı olabilecek öğretmen yeterlilik tiplerini ve öğretmen profillerini keşfedecektir. Öğretmenler, müfredatı tesirli bir formda uygulamanın anahtarıdır. Teknoloji, bilgiyi iletmek için üstün bir araç haline gelebilse de, öğretimin ilişkisel istikametleri – yeterli bir koç, düzgün bir akıl hocası olmak – kalıcı kıymete sahip insan kapasiteleri olarak kalacaktır (Schleicher, 2018[8]). En tesirli ve başarılı öğretmenlerin sahip olduğu yetkinlikleri belirlemek, ülkelerin öğretim işgücünün kalitesini artırmalarına yardımcı olabilir.
İkincisi, müfredat tahlili odağını “müfredatın yine tasarımından” “müfredat uygulamasına” kaydıracaktır. İştirakçi ülkeler şunlara odaklanmayı kabul ettiler:
* Daha geniş bir değişim idaresi sisteminin kesimi olarak müfredat değişikliği,
* Müfredat değişikliklerinin pedagojilerdeki ve değerlendirmelerdeki değişikliklerle uyumlu hale getirilmesi,
* Müfredat değişikliklerinin birinci başlangıç öğretmen eğitiminde ve mesleksel gelişimdeki değişikliklerle (okul başkanları dahil) uyumlu hale getirilmesi.”