Resmi sayılara nazaran 50 bini aşkın kişinin ömrünü yitirdiği Kahramanmaraş ve Hatay merkezli sarsıntılar sonrası ortaya çıkan skandallar bitmiyor.
Birgün gazetesi müellifi Bahadır Özgür’ün haberine nazaran, Antakya’da sarsıntıda ağır hasar gören bir binaya, ‘imar affı’ndan sonra af getirmişler.
Özgür yazısında, Antakya’da zelzelede ağır hasar gören ve bina sakinlerinin baht yapıtı hayatta kaldığını söyledikleri 2020 yılında biten Nasa Kent Apartmanı’nı ele aldı.
Binada kiracı olan ve birtakım katlarının kaçak yapıldığından şüphelenen Görkem Ulaş’ın
Cimer’e müracaatta bulunduğunu söyleyen Özgür, Cimer’den gelen karşılığı şu sözlerle aktardı:
“Cimer üzerinden soruların iletildiği Antakya Belediye Başkanlığı İmar ve Şehircilik Müdürlüğü, 5 Ağustos 2022 günü karşılık gönderiyor. Karşılıkta şöyle deniliyor: ‘789 ada 568 parseli kapsayan alanda Uygulama İmar Planı 1 Ağustos 2022 tarihi itibariyle askıya çıkarılmış olup, askıda bulunan planda en fazla 8 kata müsaade verilmiştir. Kelam konusu parselde yapılmış olan 11 katlı binanın geçerli bir yapı ruhsatı bulunmadığından ötürü kat irtifak müsaadesi için uygun değildir. İlgili Cimer müracaatına istinaden Zabıta Müdürlüğüne şikayet sevkedilmiş olup tespitlerin yapılıp Müdürlüğümüze bilgi verilmesi istenmiştir.’
Özgür, Nasa Kent Apartmanı’nın sekiz kat müsaadesi olmasına rağmen, 11 kat yapıldığını belirterek, “CİMER’e başvuran Gökhan Ulaş ve avukat eşi Ebru Ulaş, belediyeden gelen karşılığa karşın işin peşini bırakmıyor. Ulaş’ın sunduğu 7 Ocak 2018 tarihli uydu imgesinde binanın yalnızca üç katının tamamlandığı görülüyor. Mayıs 2020 yılında çekilmiş bir fotoğrafta ise bina 11 kata kadar yükseltilmiş. Halbuki ‘imar affı’ kanunu, 31 Aralık 2017’den evvel yapılmış binaları kapsıyor. Ulaş, ispatlara bakıldığında aleni biçimde ‘imar affı’ müracaatının uydurma olduğunu vurguluyor. Müteahhit tam 42 daire için farklı başka af almış” diye yazdı.
Müteahhitlerin kentin göbeğine göz nazaran göre kaçak yapı diktiğini kaydeden Özgür şu tabirleri kullandı:
“Belediye yeni imar planı çıkardığı yerde bile buna göz yumuyor. Kontrol firması uygun raporlar veriyor. Sonra kabahatler birikince siyaset işe el atıyor ve milyonlarca kaçağı, birkaç cümlelik kanunla aklıyor. Yapı sahiplerinin beyanı, delil için kâfi sayılıyor.
Yapı sağlam mı, inançlı mi üzere soruların karşılığı da muhatabı da kalmıyor. Çünkü belediyelerin, affa uğramış binada sorumlulukları bulunmuyor. Nihayetinde bir tabiat olayı, felakete dönüşüp insanların canını alıyor. Bundan daha acımasız, daha tehlikeli bir organize hata şebekesi olur mu?”